Dla Ewangelii

Dla Ewangelii

A czynię to wszystko dla Ewangelii,
aby uczestniczyć w jej zwiastowaniu.
1 Kor. 9:23

Razem dla Ewangelii jest inicjatywą chrześcijan z różnych środowisk ewangelicznych, złączonych wspólnym pragnieniem głoszenia Ewangelii i troski o zdrową naukę biblijną.
Poznaj priorytety RDE, wyznanie wiary RDE oraz wyznawane wartości RDE. To na nich opiera się współpraca w ramach Razem dla Ewangelii.
Razem pragniemy działać dla Ewangelii, ku chwale naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

Kościół skupiony na Chrystusie

Kościół, w którym dorastałem, był kościołem przyjaznym. Stanowiło to cel pastora. Chciał on, by ludzie myśleli o nas, że jesteśmy kościołem przyjaznym. Mówił o tym dużo i często.
Z czego znany jest twój kościół? Na czym się skupiasz?
Niektóre kościoły wyróżniają się bardzo żywą i głośną muzyką. Inne słyną z długich i głębokich w treści kazań. Są kościoły konserwatywne i kościoły mocno skoncentrowane na cudach.

Czy kościół powinien skupiać się na jednej rzeczy? Czy jest to w porządku? Chrześcijaństwo ma z pewnością wiele ważnych aspektów, może zatem nie powinniśmy skupiać się wyłącznie na jakiejś jednej kwestii? Na moim biurku leży właśnie otwarta książka z zakresu teologii systematycznej, której autorem jest Louis Berkhof – zawiera ona ponad 60 rozdziałów, z których każdy dotyczy innej doktryny. Z całą pewnością wszystkie one są istotne, a nawet niezbędne. Może więc nasze kościoły nie powinny być znane tylko z jednej rzeczy? Może byłoby lepiej, gdybyśmy byli bardziej zrównoważeni i mówili tyle samo o każdej z chrześcijańskich doktryn?

Bóg objawił się nam w swoim Słowie. Czy w Jego objawieniu istnieje jakiś jeden główny aspekt? Jeśli Bóg uczynił jakąś kwestię centrum uwagi całego chrześcijaństwa i całego świata, naszym obowiązkiem jest postąpić podobnie. Naszym obowiązkiem jest uczyć tego, czego naucza Bóg. Boże objawienie dane ludziom posiada jeden centralny punkt. Całe Pismo prowadzi nas w jednym kierunku. Jezus powiedział: „Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie” (J 5:39). Jezus utrzymywał, że całe Pismo prowadzi do Niego.

Głównym problemem ludzkości jest fakt, że z powodu naszych grzechów Bóg wygnał nas sprzed swej obecności. Prorok Izajasz pisał: „Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze” (Iz 59:2). Nie możemy już więc mieć takiej samej relacji z Bogiem, jaką mieli Adam i Ewa w raju. Bóg usunął nas z ogrodu Eden, wyprosił sprzed swego oblicza. Ujrzenie Go stało się dla nas niemożliwe. Jednak Bóg w swej dobroci zadbał o rozwiązanie. Oto Jezus Chrystus jest soczewką, przez którą człowiek musi patrzeć, jeśli chce poznać Boga.

„Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go” (J 1:18). Bez Chrystusa jesteśmy zgubieni, zagubieni i ślepi. Nie możemy poznać Boga. Jeśli ktoś chce ujrzeć Bożą chwałę, musi patrzeć na Chrystusa. Apostoł Paweł napisał: „Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym” (2 Kor 4:6). Po wygnaniu z Edenu istnieje jedna i tylko jedna droga, która prowadzi nas z powrotem do Boga. Sam Jezus rzekł: „Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (J 14:6).

Zbawienie jest w Jezusie Chrystusie. Możemy poznać Boga wyłącznie przez Jezusa Chrystusa. Tylko przez Chrystusa człowiek może otrzymać Ducha Świętego. Jan Chrzciciel nauczał: „przychodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów jego; On was chrzcić będzie Duchem Świętym” (Łk 3:16).

Wszystko, co istnieje, składa świadectwo o Jezusie! „On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane” (Kol 1:15–17).

Bóg objawił ludzkości wiele prawd, ale całe Boże objawienie jest skupione na jednym. Chrześcijaństwo, którego naucza nas Bóg, ma jeden punkt główny, jeden motyw przewodni. Jest nim Jezus Chrystus i Jego dzieło pojednania nas z Bogiem. Podczas jednej z lekcji biblijnych, która odbyła się na drodze do Emaus, Jezus pouczył dwóch swoich uczniów i pokazał im, że cały Stary Testament tak naprawdę opowiada o Nim. „I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach” (Łk 24:27).

W naszych kościołach mamy obowiązek przedstawiać Boga ludziom. Musimy wiernie nauczać tego, co objawił Bóg. Skoro więc Boże objawienie jest skupione na jednym głównym motywie, również my musimy być na nim skoncentrowani.

Apostoł Paweł był misjonarzem zakładającym kościoły. I wszystkie te kościoły skupiały się na jednym: „Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego” (1 Kor 2:2). Kościoły, którym przewodzili apostołowie, były kościołami skoncentrowanymi na osobie Jezusa Chrystusa. Nie miały siedmiu różnych priorytetów ani trzech motywów przewodnich, lecz tylko jeden, jedyny – Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego.

Jezus musi być zatem w centrum naszych kazań, naszych pieśni i naszych modlitw.

Śpiewajmy o Jezusie

Musimy mądrze wybierać pieśni, które śpiewamy. Muzyka ma ogromny wpływ na nasze emocje, nasze umysły i… naszą teologię! Muzyka może nam pomóc w odczuwaniu właściwych emocji i myśleniu o właściwych rzeczach. Jednak tylko wtedy, gdy właściwie wybieramy utwory. Śpiew jest bardzo ważną częścią nabożeństwa. Musimy głęboko się nad tym zastanawiać i starannie wybierać to, co śpiewamy – nie kierować się przyjemną melodią ani popularnością na chrześcijańskich listach przebojów. Drodzy Bracia Pastorzy, angażujmy się, proszę, w wybieranie utworów, które śpiewamy w kościele! Powinniśmy unikać śpiewania pieśni o NAS! Nie przychodzimy do kościoła po to, by śpiewać, jak wierni jesteśmy, jak bardzo kochamy Jezusa i jak wspaniałe jest nasze zgromadzenie.

Jeśli nie będziemy uważni, nasze pieśni mogą się okazać skoncentrowane na człowieku. Odwróćmy naszą uwagę od nas samych i śpiewajmy o Jezusie. Na przykład zamiast „Chwalę Ciebie, Panie, i uwielbiam, wznoszę w górę swoje ręce […]” lub „Postanowiłem iść za Jezusem […]” – śpiewajmy utwory, które są skoncentrowane na Jezusie, mówią, kim On jest i czego dokonał.

Modlitwy skupione na Jezusie

Modlitwa powinna być częścią naszych nabożeństw. Modlitwa to jeden z najistotniejszych sposobów uwielbiania Boga. Nasze wspólne uwielbienie w kościele jest tylko malutkim obrazem tego, jak będzie wyglądać uwielbienie w Niebie.

„I widziałem pośrodku między tronem a czterema postaciami i pośród starców stojącego Baranka jakby zabitego, […] upadły przed Barankiem cztery postacie i dwudziestu czterech starców, a każdy z nich miał harfę i złotą czaszę pełną wonności; są to modlitwy świętych. I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi. A gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci, i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy; i mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków” (Obj 5:6–13).

Wieczne uwielbienie w Niebie będzie skupiać się w swej treści na Jezusie. Modlitwa na naszych nabożeństwach powinna być przedsmakiem naszego uwielbienia w wieczności. Na nasze modlitwy składają się: wyznawanie grzechów, dziękczynienie i prośby. Każdy z tych trzech elementów może i powinien skupiać się na Jezusie. Gdy wyznajemy grzechy, mówmy o tym, czego Jezus dokonał przez swą śmierć i krew, która nas oczyściła. Gdy dziękujemy Bogu za Jego błogosławieństwo, nie skupiajmy się wyłącznie na błogosławieństwach materialnych, takich jak fizyczne uzdrowienie, jedzenie i odzienie. Dziękujmy Bogu za błogosławieństwa, które zostały nam dane dzięki Jezusowi – takie jak jedność z Bogiem, nasze dziedzictwo, członkostwo w Ciele Chrystusa, Duch Święty, którego On posłał, by w nas zamieszkał i pomagał nam w uwielbieniu Jezusa za Jego działanie dla nas. I w końcu, gdy zanosimy do Jezusa nasze prośby, nie skupiajmy się na naszych tymczasowych, doczesnych potrzebach, lecz na największych potrzebach Kościoła: byśmy lepiej rozumieli Boga Ojca, byśmy byli przemieniani na podobieństwo Jego Syna, by Bóg napełnił nas owocem Ducha Świętego. Ponieważ nasz Pan jest wielki, przychodźmy do Niego z wielkimi prośbami.

Zwiastujmy Chrystusa

Punktem centralnym Bożego objawienia jest Jezus Chrystus. Ludzie, przed którymi każdej niedzieli stoisz, mają wielkie potrzeby. Są wśród nich cierpiący, niektórzy są duchowo martwi, jedni żyją i trwają w grzechu, inni męczą się w swej walce z grzechem. Wszyscy oni potrzebują usłyszeć Dobrą Nowinę o Zbawicielu. Niezależnie od tego, jakim fragmentem Pisma zajmujesz się w tym tygodniu, musi on prowadzić do Jezusa. Niezależnie od tego, co jest tematem twojego kazania, musi ono prowadzić do Jezusa. Jaka jest korzyść z kazania, w którym nauczyciel mówi wiele dobrych i prawdziwych rzeczy na temat uczciwości i ukazuje negatywne efekty kłamstwa, motywując słuchaczy, by mówili prawdę, jeśli w efekcie ludzie opuszczający nabożeństwo wychodzą jedynie z uczuciem, że muszą się bardziej starać, by być uczciwi. W takim kazaniu nie ma nic chrześcijańskiego! Buddyjski mnich mógłby po wysłuchaniu takiego nauczania opuścić nabożeństwo, mając o sobie całkiem niezłe zdanie. Kwestia uczciwości musi prowadzić nas do Chrystusa. On jest jedyną osobą, która chodziła po ziemi jako doskonała i uczciwa. Natomiast my wszyscy chybiamy celu. NIKT Z NAS nie może zadowolić Boga własnymi staraniami o dobre i uczciwe życie, a KAŻDY Z NAS musi wyznać, że nie spełnia w tej kwestii Bożego standardu, który Bóg ukazał nam w Chrystusie. Dzięki Jezusowi twoja nieuczciwość może być ci wybaczona. Przyjdź do Chrystusa, wyznaj swój grzech oraz proś Go o wybaczenie i Jego moc, byś mógł zostać zmieniony na Jego podobieństwo.

Niech treści naszych kazań prowadzą do istoty chrześcijaństwa – do Chrystusa.

Śpiewajmy o Chrystusie, skupiajmy się w modlitwach na Chrystusie i głośmy Chrystusa.

Zwróć swój wzrok na Jezusa!
Jak wielki jest twarzy tej czar!
Urok ziemski spraw dziwnie zblednie wnet
W blasku Jego miłości bez miar.

Zwróć swój wzrok na Jezusa,
Gdy staczasz z ciemnością swój bój.
On królestwo diabła zwyciężył już.
W nim światłości i mocy jest zdrój.

Zwróć swój wzrok na Jezusa,
Gdy dotknie śmiertelna cię dłoń.
Wtedy zabrzmi chwały, triumfu hymn,
A ty pójdziesz szczęśliwy już doń.

Ben Layer jest pastorem KECh w Siedlcach 

Kim jesteśmy?

Razem dla Ewangelii jest inicjatywą chrześcijan z różnych kościołów ewangelicznych, złączonych wspólnym pragnieniem zwiastowania Ewangelii i troski o zdrową naukę biblijną. Poznaj nasze priorytety, wyznanie wiary oraz deklarację wartości. To na nich opieramy naszą współpracę. Razem pragniemy działać dla Ewangelii, ku chwale naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

Tagi

Kategorie