Przyznam, że wypowiedź ta zastanowiła mnie. Zadałem sobie pytanie: Dlaczego tak jest, że jako chrześcijanie powołujemy się na Biblię, lecz w codziennym życiu często od niej odchodzimy? Wielu tłumaczy ten fakt naszą grzeszną naturą skłonną do ulegania ciału mającego tendencję do odchodzenia w praktyce od Słowa Bożego.
W drugim Liście Ap. Pawła do Tymoteusza rozdział 3 wiersz 15 czytamy, że Pismo Święte jest pożyteczne do nauki. Przez wiele lat myślałem, że słowa te dotyczą tylko nauki o grzechu czy zbawieniu, ale nie przychodziło mi na myśl, że dotyczyć mogą też nauki o strukturach zdrowego zboru. Zajmowałem się częściej ewangelizacją niż nauczaniem jak powinien wyglądać Biblijny zbór. Patrząc wstecz wyglądało to tak jakbym nawoływał do rodzenia dzieci, nie ucząc czym jest małżeństwo i rodzina.
Biblia naucza o wielu cechach, którymi powinien charakteryzować się lokalny zbór. Oto kilka z nich.
1. Słowo Boże w centrum zwiastowania i życia
Jesteśmy powołani do zwiastowania Słowa Bożego, teologicznie poprawnego, przekazywanego w zrozumiały i praktyczny sposób. To ono, jest pożyteczne do nauki i wykrywania błędów zarówno u świeckich jak i członków zboru. Tylko Słowo Boże może oczyścić nas z grzechów. Gdy wiernie sprawujemy tą służbę to zauważymy, że końcowym rezultatem będą nawrócenia słuchaczy, którzy rozkoszować się będą Bogiem i Jego Słowem.
Gdy będziemy posłuszni tej prawdzie będziemy świadkami owocnej ewangelizacji naszych zborów. Syn Człowieczy przyszedł, aby zbawić to co zginęło – Łukasza 19w10. Jesteśmy powołani, aby pozyskać naszych sąsiadów, znajomych, nie mając uprzedzeń do rasy czy pochodzenia. Priorytety, którymi kierujemy się przy wydawaniu pieniędzy w zborach odzwierciedlają nasze zaangażowanie w ewangelizację. Wiemy, że tylko za sprawą Ducha Świętego możemy być pobudzeni do zwiastowania, nawet najlepsze ludzkie techniki nic tu nie pomogą. Gdy zrozumiemy ta prawdę nasza służba będzie pasją naszego życia.
2. Rozwijanie przywództwa na wzór Jezusa
W Biblii czytamy: paście trzodę…ochotnie po Bożemu 1 Piotra 5w2 (2 Tym.2w2; 1 Tym.3w1-13). Zadaniem przywódców jest rozwijanie swoich darów. Przywódcy nie powinni unikać szkoleń, czytania dobrej literatury, Słowo Boże mówi: biorąc pod uwagę czas powinniśmy być nauczycielami. Naszym zadaniem jest podnoszenie własnych duchowych i intelektualnych kwalifikacji charakteryzujących się mądrością z góry Słabe przywództwo to słaby zbór. Dojrzałe przywództwo to dojrzały zbór. Nie mówię tu o silnej ręce, ale służebnej postawie względem innych. Wydaje się, że więcej jest kandydatów do przewodzenia niż do służby. Zdrowy zbór/przywództwo będzie charakteryzował się pragnieniem: a/ zakładania nowych zborów b/ pomnażaniem darów duchowych u członków społeczności i używania ich w kontekście zboru. Pastorzy, starsi zborów są wystarczająco wykwalifikowani przez łaskę Jezusa Chrystusa, aby czynić posługi w zborze jak: usługiwanie przy chrztach, wieczerzy, ślubach itp.
3. Każdy zbór jest niezależny, autonomiczny
Niezależność znaczy, że zbór może samodzielnie być zarządzany niezależnie od innej władzy zewnętrznej innego zboru czy denominacji. Listy apostolskie, które znajdujemy w Nowym Testamencie są adresowane do lokalnych zborów, pastorów. Słowa w nich zawarte nie zostawiają jakichkolwiek złudzeń, że zbory te były niezależne od innego ciała. W Biblii znajdujemy wiele metafor odnośnie zboru:
- Ciało – Każde ciało jest niezależne od innego, zarządzane przez własną głowę. Głową ciała jest Chrystus (Ef. 4w15). Ciało oznacza lokalny zbór, dlatego każdy zbór jest ciałem Chrystusa.
- Świątynia – (1 Kor. 3w9-17) fundamentem zboru jest Chrystus (w11) On jest kamieniem węgielnym (Ef. 2w20-22).
- Rodzina – jesteśmy dziećmi żyjącego Boga. Każda rodzina ma bliskie więzi z Ojcem. Zbór Pański ma więzi z Ojcem.
4. Wizja i misja to „paliwo” dające życie zborowi.
Idźcie tedy… (Mat.28w19-20). Społeczności nasze muszą mieć ten wewnętrzny płomień rozgrzewający do misji wśród otaczających nas ludzi. Pragnienie zbawienia innych ma być podstawą naszych ambicji, programów, działań. Struktury zborów muszą wspomagać tę misję. Gotowość do podjęcia ryzyka jest kluczem do odnoszenia zwycięstw w służbie. Środkiem do realizowania Bożej wizji jest nasza gotowość do ofiarności: siebie, swoich umiejętności, czasu i pieniędzy. Nauczyciele zborowi nie mogą unikać tematu ofiarności. W sposób Biblijny mamy uczyć się, rozmawiać i podchodzić do pieniędzy. Nie możemy być zamknięci na duchowe i materialne potrzeby najbiedniejszych. Nie możemy być zamknięci w swoich zborowych czterech ścianach. Otoczenie ma widzieć nasze społeczności jako niosące miłość i pomoc w stosownej porze.
Podsumowanie
Jesteśmy świadomi jak cenne jest zdrowie. Zdrowi rodzice mogą mieć zdrowe dzieci. Zdrowe zbory będą tworzyły zdrowe społeczności. Mamy widzieć zbór jak rodzinę, która żyjąc swoimi domowymi sprawami nie unika kontaktów z innymi rodzinami. Podobnie i zbory łączą się we wspólnej misji z innymi podobnie myślącymi społecznościami. Relacje te są wynikiem rozumienia wizji i misji. Razem możemy zrobić więcej niż w pojedynkę. Widzimy jak słabe moralnie mogą być społeczeństwa, gdy podkopuje się fundament rodziny, podobnie i społeczności skupiające więcej zborów, będą słabe, jeśli nie będą stawiać na rozwój lokalnych rodzin (zborów). Jeśli będziemy otwarci na zbawienie otaczających nas ludzi możemy stać się nadzieją dla otaczającego nas świata.
